Herkese umut dolu sabahlar!..
Her yeni günde iyi bir başlangıca uyanabilmek, bütün problemleri bir kenara attığınız duşunuzu alıp sabah kahvaltısı yapıp işe gittiğiniz, eşinizi çocuğunuzu öpüp ayrıldığınız ve bütün bunları yaparken hiç bir burukluğunuzun olmadığı zamanlar olması dileğiyle...

Sanırım ben uzun zamandır bunu yapamıyorum, hep ertelenmiş problemler, üstü kapalı plansız davranışlar ve sonunda karamsarlığa kapılma....

İyi bir anne, iyi bir eş, iş, bir kariyer hepsi ne kadar da güzel geliyor dimi kulağa ama iyi olabilmek için desteğe ihtiyaç vardır her zaman destek olunmasına ihtiyaç vardır. eğer başkaları olmadan tek başına güçlü kalabilseydi insan oğlu herhalde her birimiz tek başına bir yaşam kurar ve birlikte birbirimize yakın bir duvarla bölmelerin ayırdığı odalar , evler olmazdı, sadece kendimizle konuşmak yeterdi ama yetmiyor işte..
bir şeyler yanlış gidiyor gibi geliyor oysa bunu anlayabilecek bir tek insan yok etrafımda
oğlum uzun zamandır dişlerini gıcırdatıyor, şimdi saçlarını yolmaya başladı uyurken, kakasını dört haftadır lazımlığa yapmasını öğretemedik,
bütün bunlar yetmezmiş gibi eşimle de sıkıntılarım var, iletişimsizlik; iletişimsizlik her zaman gerilim yaratır .
Bir çocuk bile kendini ifade etmekte geç kaldıysa (dil bozuklukları gibi) bir sıkıntı içindeyse hırçınlaşır olur olmaz ağlar, çünkü anlaşılmamak insanı gerer , hırçınlaştırır olur olmadık bir sinir harbiniz vardır ve çözümlenmedikçe de bu harp devam eder.
İşte Yusufun şu anki durumu hangisi bilmıyorum. sen biliyorsun bloğum yusufun hep sağlık sorunları oldu normal bir çocuktan hep daha fazla hastalandı; belkide normal bir çocuk kadar hastalandı da biz endişelerimizle çocuğumuzu yıprattık bilmiyorum.
Ama 1 nisanda yine genizeti ameliyatı oldu 15 nisanda kulak zarı iltihabı 5 mayıs zature  teşhisi....
Bu gün 11 mayıs .. Normal mi bütün bunlar derken yoruldum kafamda sürekli bir ikinci çocuk olursa yusufun üzerinde yarattığımız bu baskı azalır her şey yoluna girer gibi geliyor oysa bu da bir yansıtma değil mi? ütopya gerçekçi düşünemiyorum...
 Hangisi azalacak 2. bir çocuk yusuf'u daha mı iyi yapacak yoksa daha mı kötü
Ya eşimle olan ilişkimizde problemlerimizi o mu çözecek ya da işimde yaşadığım çıkmazı hangisinde beni daha iyi yapacak
yoksa her şeyde başarısız hissettiğim için mi olsa gerek 2. yeniden deneme şansım mı olarak görüyorum sanırım bu daha yakın onla yusufu ve kendi hatalarımı tamir edebileceğime inanıyorum galiba ama yanılıyorum. Yanılıyorum derken bile içimden bir ses hayır bunu doğrulayabilirsin diyor... Kısacası bana bir umut lazım gelıyor ya dabir tatil yusufa ve bana iyi gelecek bir şey ya da bir kaçış butun bunlar kaçıyorum kaçmak istiyorum yusufla burdan anneme babama ablama birldiğim yuvama gidip iyi olacağımı düşünuyorum. Peki geri döndüğümde düzelmiş olacak mı her şey.. Aklım tıkandı akıl tutulması mı oluyor bu kendim için en iyi olanı yusuf için en iyi olanı bulmak zorundayım. ve biliyorum her zaman bildim bunu uyumak iyidir zaman daha çabuk geçer siz uyandığınızda her şey güzel olur anneniz sakinleşmiş kırdığınız her neyse artık bir önemi kalmamış olur yine oyle olur mu.. ben bu yüzden mi hep affediyorum eşimi oysa kırdıkları önemli benim parçalarım kırdıkları uyuyorum uyandığımda yok sayıyorum sonra yine kırılıyorum ne zamana kadar devam edecek bu böyle.. Yusuf'a ben mi zarar veriyorum. Yusuf seni seviyorum iyi bir anne olamadıysam da iyi bir anne olmak için çalışıyorum bildiğim kadar okuduğum kadar çalışıyorum.. Sanırım iyi olmakla bozmuşum kafayı belki de budur bütün sıkıntı her şey hep iyi olmak zorunda değil kötüler bizi kendimize de geitirir bize farkındalık kazandırır bazen daha çok çaba ve azim verebilir. seni seviyorum annem sen ne olursan ol iyi ki varsın hayatımda .... senden bi tane daha fena olmaz aslında:)